Szydełkowa duża maskotka

Dziś mam dla Was sesję zdjęciową przytulanki, którą dzielnie dziergałam przez miesiąc dla Emilki (http://doti.la/witaj-na-swiecie-emilko/ http://doti.la/kartki-dla-dzieci/ – w linkach można podejrzeć inne rzeczy, które dla niej zrobiłam).

To królik, który chciałby o sobie trochę opowiedzieć… Oddaję mu głos.

∴

Zaczęło się tak:

to mój palec, mam nadzieję, że będzie ich więcej:

a to głowa… jeszcze bez uszu, za to zęby mam okazałe:

Kiedy Doti mnie wreszcie wydziergała w całości i mogłem powiedzieć, że się „urodziłem” pojechaliśmy na działkę, żebym mógł poznać świat. Byłem bardzo podekscytowany i tak mi się podróż podobała, że chciałem koniecznie spróbować jak to jest prowadzić nie-szydełkowe autko!

Na działce jest zupełnie inaczej niż w mieszkaniu. Bardzo dużo kolorowych roślin, miłych zwierząt, fajne powietrze i bardzo cieplutkie i jasne słonko! Najpierw musiałem się trochę oswoić ze świeżym powietrzem. Zaczęło mi się kręcić w głowie, więc rozłożono mi hamak w kolorowe paski – super, bo ja też mam paski! (no dobrze, ktoś mi wyjaśnił, że to jest hamak w kratkę, ale kratka to właściwie paski w dwóch kierunkach).

Kiedy poczułem się lepiej i uszy zaczęły mi wesoło tańcować wpadliśmy na pomysł, żeby sprawdzić ile mam wzrostu.

Położyłem się na mięciutkiej trawce stawiając uszy na sztorc…

… i okazało się, że mam 100cm!

Nabrałem sił, żeby trochę pozwiedzać i pozachwycać się światem. Wgramoliłem się na pergolę i podziwiałem kwiatki o nazwie tunbergia oskrzydlona potocznie zwana „Czarnooką Zuzanną” i zobaczcie… ja mam oczy w takim samym kolorze!

Nieopodal odkryłem Rajską Jabłonkę Olę, na której powoli dojrzewają już owoce.

Spróbowałem aronii, była cierpka ale ponoć bardzo zdrowa.

Poleżałem chwilkę nad oczkiem wodnym wsłuchując się w kojący szmer fontanny,

a później znalazłem sznurek, na którym mogłem robić różne akrobacje. 

Dla odpoczynku posiedziałem na bujanej ławeczce, chyba nawet trochę przysnąłem.

Po krótkiej drzemce postanowiłem zapoznać się z działkowymi rezydentami. Ten kot był tak sympatyczny, że pozwolił mi na sobie pojeździć…

Bardzo szybko zaprzyjaźniłem się z krukiem – strażnikiem, który pilnuje malin przed złodziejaszkami. To bardzo odpowiedzialna praca. Jeśli się nie sprawdzi właściciele ogrodu nie będą mogli delektować się pysznymi owocami.

Do kruka trzeba było się wspiąć, a potem bezpiecznie zejść na dół. Trochę mnie to zmęczyło, więc przysiadłem na grzybku i przypadkiem poznałem bardzo gadatliwą żabkę, która pod nim mieszka.

Pogoda była bardzo ładna, pogrzałem się trochę na leżaku.

Przy okazji mogłem się porozglądać po ogrodzie i zauważyłem słodkiego kociaka, który polował na motyle…

… i udało mu się. Widzicie między łapkami skrzydełko? Ech!, natura…

Znalazłem jeszcze jedno miejsce, w którym mogłem skorzystać ze słońca i wygrzać ogonek…

Pierwszy raz miałem okazję być tak długo na słońcu… Zrobiło mi się za ciepło, aż musiałem się schłodzić pysznym soczkiem z mandarynek.

Dzisiejszego dnia miałem naprawdę dużo atrakcji, ale i tak najbardziej lubię przytulać się do ludzi – w końcu po to się urodziłem. Za jakiś czas trafię do Emilki i mam nadzieję, że mnie polubi i że będzie mnie często tulić.

 

A na koniec dumny portret z moją twórczynią.

∴

To tyle z króliczej relacji. Przytulanka już trafiła do Emilki i bardzo się spodobała.

A Wam też się podoba?

Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie!

 

 

Tags: amigurumi, fotostory, różności, szydełko